|
Wat is een test ? Niemand kan echt je kennis of vermogen testen, maar de leraar kan wel je oprechtheid
testen. En oprechtheid, is dat niet het ultime doel in ons leven ?
De ware test is nooit makelijk en komt altijd op het meest moeilijke moment. Besef dat dit waar is
voor alle testen in het leven.
Leer hoe te leren.
Leer hoe te leren.
De allereerste stap om iets te leren is zelf een volledig onbeschreven blad te worden. Sommige oude wijzen
gebruikten de termen "een wit blad papier", "een leeg thee-kopje" of "een onbewerkte steen" maar uiteindelijk
bedoelen ze allemaal hetzelfde.
Het moeilijkste voor een student wanneer hij zijn training begint is het overboord gooien van alle
voorgenomen ideëen en conclusies.
Training is hard. Net omdat het hard is; is het een Krijgskunst.
Het enige echte obstakel bij het leren van een Krijgskunst ben jij zelf. Hou dit altijd in gedachten.
Wanneer we denken dat iets moeilijk is, denken we niet echt dat het moeilijk is. We denken alleen dat
het "lastig" is, of we denken : "Hiermee ga ik persoonlijk niet akkoord.", of "Hier hou ik niet van.",etc.
Moeilijk of makkelijk zijn enkel je eigen mentale voorstellingen. Vele mensen met veel minder dan jij
zullen in hun leven veel meer dan jij bereiken. Laat je niet verslaan door een kleine geest of een
slechte houding.
|
|
Leren is slechts de tweede stap
(Learning Is Only The Second Step)
Alhoewel vele Krijgskunst-tradities zijn gegroeid en hebben gebloeid in de Verenigde Staten sinds de
jaren 60, is dit niet het geval voor de onderliggende traditie van het eigenlijke onderwijs in de
Krijgskunsten. Om het leerproces binnen de Krijgskunsten beter te begrijpen kan het helpen om de
typische relatie tussen leraar en leerling beter te bekijken. De leerling bekijkt de leraar als
iemand die een grote kennis heeft verzameld en die kennis kan en wil delen met zijn studenten. De
leraar bekijkt de leerling als iemand die de mogelijkheid heeft om zijn meesterschap en lessen te
ontvangen, die hem eventueel kan overtreffen en voor de voortzetting van zijn discipline kan zorgen.
Iedereen heeft wel al de verhalen gehoord van de oude meesters die hun leerlingen onderwierpen aan
gruwelijke testen van geduld, kracht en moed. Een jonge aspirant zwaardvechter, bijvoorbeeld, moest
ooit gedurende twee jaar bij zijn leraar niets anders doen dan vernederende huishoudelijke taken
vooraleer hij een oefenzwaard mocht aanraken.
Voorbeelden zoals deze zijn extreem. Deze incidenten worden meestal bekeken als manieren voor een
leraar om het ego van zijn leerlingen te evalueren of om hem in te wijden in de geheime kennis van
zijn Kunst. Maar de echte motivatie achter deze incidenten is veel relevanter voor het eigenlijke
succes of falen van de training van een student.
In het geval van de Krijgskunsten is het onderwijzen van een Kunst veel moeilijker dan het leren en
wel om een belangrijke reden. In de meeste gevallen beseft een student niet dat onderwijs slechts
kan gegeven worden indien de juiste condities aanwezig zijn. Vroegere leraars bereidden hun leerlingen
fysiek, mentaal en spiritueel voor op het correct ontvangen en begrijpen van hun lessen. Vandaag
denken studenten bij het ontvangen van hun zwarte gordel vaak dat ze hiermee het eerste niveau van
Meesterschap hebben bereikt. Het ontvangen van een zwarte gordel betekent echter dat de student de
eerste kritieke stap heeft genomen om te kunnen beginnen leren hoe te leren.
Studenten moeten leren te leren vooraleer het eigenlijk proces van onderricht kan beginnen. Eenmaal
de student begrijpt wat de juiste houding en de juiste ingesteldheid is om te kunnen leren, vordert
hij op zijn eigen tempo, afhankelijk van zijn eigen mogelijkheden en inspanningen.
Leren is dus slechts de tweede stap in de training. In de eerste stap is het nodig dat de student
zichzelf harmoniseert en probeert te begrijpen wat de nodige condities zijn die hem in staat kunnen
stellen enkele basis-obstakels (zowel fyziek als mentaal) te overwinnen en waarvan hij later de
vruchten kan plukken. Als een student niet de mogelijkheid wordt geboden om dit ten volle te
begrijpen, zal frustratie gegarandeerd de kop op steken. De leraar kan zo een leerling verliezen en
de leerling kan alles verliezen wat de Krijgskunsten te bieden hebben.
Een leerling voorbereiden om zich voor te bereiden op het onderricht kan een van de meest moeilijk
maar meest noodzakelijke aspecten van de traditionele Krijgskunsten zijn. Studenten benaderen in het
algemeen de Krijgskunst-training met dezelfde houding waarmee ze de andere aspecten in hun leven
benaderen. Op een bepaalde manier benaderen studenten de Krijgskunsten met een geest en een lichaam
die de bron waren van verwarring, angst, boosheid, verlangen en ambitie, met andere woorden : met
de elementen die hen eigenlijk naar de Krijgstkunsten brachten. Door de begeleiding van een leraar
en zijn eigen moed, moet de leerling deze beperkingen doorbreken.
Leerlingen die nieuw zijn binnen de Krijgskunsten maken vaak de vergissing om op voorhand al te
willen bepalen hoe ze de gekozen Krijgskunst willen gaan leren. Gevangen door zijn eigen op voorhand
aangenomen noties van wat goed en slecht is begint de student zijn training met de vraag : “Hoe lang
gaat het duren tot ik goed genoeg ben om een zwarte gordel te verdienen ?”. Vragen zoals deze tonen
aan dat de leerling al grenzen heeft gezet op het leren van een Kunst waar hij nog niets van af weet.
Het enige wat hij zeker weet is dat een zwarte gordel precies is wat hij nodig heeft.
Studenten moeten van bij het begin worden getoond dat vooraleer ze kunnen beginnen trainen, ze eerst
moeten leren een volledig open geest aan te kweken. Toegegeven, dit is geen gemakkelijke opdracht.
Als de leraar dit niet duidelijk maakt aan de leerling, of als de leerling zelf nooit tot dit besef
komt, is hij op weg naar ontgoocheling en frustratie. De oude Krijgskunst-leraars wisten dit en
ontwierpen vormen en methodes om dat begrip bij hun leerlingen naar boven te brengen.
Vandaag hebben vele Gevechtskunst-leerlingen wat men noemt een “TV mentaliteit” : kanalen worden
afgezet of veranderd telkens er iets is wat hen niet of minder bevalt. In plaats van de uitdaging
van het trainen aan te gaan, zijn ze gewoon geworden om gewoon te stoppen of om te wachten tot er
een betere “show” is. Oudere athleten spreken soms over hoe fantastisch het is om de volledige
wereld “buiten te sluiten” door middel van meditatie. Op dezelfde manier gebruiken gevechtskunst-
leerlingen soms hun Kunst als een soort drug die hen in staat stelt de werkelijkheid te ontvluchten
en die hen laat terechtkomen in hun eigen droomwereld. De resultaten van dit type van houding zijn
desastreus.
Er zijn oneindig veel manieren op de Krijgskunsten te begrijpen, maar we kunnen slecht beginnen
trainen wanneer we onze geest gaan “aanschakelen”, niet “uitschakelen”. Het leerproces binnen de
Krijgskunsten kan extreem subtiel zijn en kan komen in een variëteit van onvoorziene wegen. Als er
echter vooruitgang wil geboekt worden in de training, mogen ego's geen obstakels vormen.
|
Aikido-dojo Aikikai Aalter - Forum
