bron: Aikido en haar dynamische werking door A.Westbrook & O.Ratti Aikido-dojo Aikikai Aalter - Forum


Home
Info
Route
Kalender
Fotogalerij
Forum
Links
Privacy-beleid

vorige pagina volgende pagina

 

KODO: Ancient Ways
Lessons in The Spiritual Life of the Warrior

By Rev. Kensho Furuya
© Ohara Publications,Inc
ISBN : 0-89750-136-5

This book is a compilation of articles written between 1988 and 1995 as the Ancient Ways column in Martial Arts Training magazine.

Please visit : www.aikidocenterla.com for more info on Sensei Furuya

 

 

 

 

 

De ware "dojo" is de wereld.

Wat is het verschil tussen de vroegere dojo's en de dojo van tegenwoordig ? Een oude dojo was een heilige plaats. Tegenwoordig is een dojo voor een groot deel een commerciële plaats.

Tegenwoordig zijn we de waarde van onderwijs vergeten.

 

 

 

 

 

 

Ik denk dat het conflict tussen het ware onderwijs en het betalen van de huur van de dojo nooit zal opgelost worden.

"Laat je lichaam en geest vallen !" uit het verhaal van Dogen. Dit zijn wijze woorden die we altijd in gedachten moeten houden.

 

 

Studenten in de Krijgskunsten weten tegenwoordig niet wat ze willen. Daarom is het ook zo moeilijk om tegenwoordig studenten te onderwijzen.

In plaats van zijn eigen zelf te willen vinden, wil de student worden omgevormd tot iemand anders. Dit kan enkel tot een ramp leiden. Er zijn studenten die enkel nemen, nemen, nemen. Dat is waarom sommige leraars tegenwoordig zo egoïstisch zijn geworden.

 

 

 

In vroegere tijden bereidde de student zich voor om te sterven voor zijn training. Dit is het ultime offer. Iedereen moet echter wel begrijpen dat het gaat om spirituele dood en wedergeboorte.

We zoeken beroemdheid, rijkdom en succes maar hoe er alstublief rekening mee dat dit niet "De Weg" is.

We kennen geen ware zoekers naar De Weg. Ze zijn onzichtbaar voor het oog van een gewoon persoon.

Ben je op zoek naar voordelen ? Profijt ? Doe niet zo belachelijk !

 

 

 

 

 

 

Tekenen der Tijd
(Signs Of The Times)

 

Het spreekt bijna vanzelf dat zowel de stijl als de attitude van de gevechtskunstscholen ingrijpend zijn veranderd de laaste decenia. Een kleine rondvraag zal verschillende scholen opleveren die niet enkel Krijgskunsten aanbieden maar daarnaast ook een brede waaier van oefenprogramma's zoals verschillende zelfverdedigingsmethodes, “realistisch” straatvechten, alle soorten wapenvormen, aerobics, jogging, sauna, elektrische wapens,...noem maar op.

Dojo, de Japanse term voor “school”, komt, zeker in geval men spreekt over Krijgskunsten, van de Chinese term dao chang. Dit was oorspronkelijk in het oude China een verzamelnaam voor eender welke plaats waar religieuse rites of goddelijke ceremonies werden gehouden. Het woord “dojo” werd vermoedelijk van China naar Japan gebracht in de vroege achtste eeuw. Origineel had het niet de betekenis van “school”, noch van “tempel”, maar verwees het naar een heilige plaats, meer specifiek naar een geïsoleerde plaats op de berg waar naar verluid supernatuurlijke krachten zouden heersen. Dao Chang betekend leterlijk “plaats van de Weg”. Het gebruik van deze term werd ontwikkeld door kluizenaars uit de bergen die hun leven doorbrachten in de wildernis met het uitvoeren van verschillende reinigingsrituelen om zo tot Verlichting te komen.
De eerste krijgskunstenaars, die deze kluizenaars opzochten voor spirituele begeleiding en inspriratie, gingen langzamerhand de term “dojo” gebruiken om te refereren naar hun eigen oefenplaatsen. In vroeger tijden waren er geen Krijgskunstscholen zoals we die tegenwoordig kennen. Onderricht vond gewoon plaats waar en wanneer een leraar besloot te oefenen of zijn kennis te delen, of dit nu was in een open veld of hoog op een met mist omhulde bergtop. Sommige Krijgskunstmeester zagen het slagveld of het moment waarop men een tegenstander ontmoette in een gevecht als de enige echte school. Nog een ander populair gezegde uit die tijd was : ”De enige echte school voor de Krijgskunsten is de dojo van het leven.”

In het feodale Japan trokken leerling-krijgers het land rond op zoek naar geoefende leraars om zo iets bij te leren in de Krijgskunsten. Toen Japan daarna rond de jaren 1600 een periode van relative rust inging, verhuisden verschillende krijgsheren die niet langer in dienst waren bij feodale leenheren naar steden of stedelijke centra om daar hun brood (of rijst in dit geval) te verdienen als instructeurs.
Dit was het begin van de “dojo” zoals we die vandaag kennen. In die tijd werden deze eerste dojo's machi-dojo of “stadsschool” genoemd. Soms werd er op deze dojo's neergekeken omdat ze enkel geformaliseerde en onrealistische technieken aanleerden. Na verloop van tijd, echter, werden deze dojo's enorm populair, met competitieve scholen die trots hun traditie en stijl van Krijgskunst aanprezen op grote uithangborden om zo meer studenten te lokken.
Veel scholen, in het bijzonder diegene die zich profileerden als “hard-core”, waren helemaal niet geïnteresseerd in de verkoop van hun waren. Deze scholen gebruikten een eerder ongewoon uithangbord. Tenzij je een getrainde krijgskunstenaar was had dit bord helemaal geen betekenis. Op het bord stonden de afbeeldingen van een sikkel (kama in het Japans) en een rijstkom (wan). Cryptisch, inderdaad.
Maar wanneer het Japanse woord voor sikkel en rijskom na elkaar worden gelezen vormen ze het woord kamawan, wat letterlijk betekend : “Het kan ons niet schelen of je nu binnenkomt of niet.”. Een meer figuratieve vertaling zou zijn : “Het kan ons niet schelen of je ons uitdaagt of niet.”. In tegenstelling tot vandaag was dit uithangbord niet bedoeld om nieuwe leerlingen aan te trekken en heeft het, in tegendeel, hoogstwaarschijnlijk de meest bange studenten weggejaagd.
Wanneer je tegenwoordig de overvloed aan uithangborden, flyers en advertenties ziet die reclame maken voor de Krijgskunsten is het verleidelijk die af te schrijven als tekenen van onze tijd. Dit marketingmateriaal heeft ons echter ook een goed beeld van hoe men tegenwoordig tegen Krijgskunsten aankijkt, zowel vanuit het standpunt van de leraar als dat van de leerling. Eeuwen geleden zochten aspirant leerlingen jarenlang naar een competente leraar. Vandaag hoef je maar de Gele Gids open te slaan en je vinger laten beslissen. Tegelijkertijd hebben veel leraars meer moeite dan ooit tevoren om hun school te leiden. Het merendeel van die problemen zijn terug te brengen tot een zekere “Commerciële Overhead” die een realiteit is binnen de huidige competitieve commerciële maatschappij.
Net door deze druk zijn onze waarden sterk aangepast. Leraars moeten nu minder verwachten van leerlingen en leerlingen verwachten heel wat meer van hun leraar of ze gaan weg, op zoek naar een volgende school die hen meer kan bieden. Uiteindelijk worden we zo bezeten van het meer en meer ontvangen dat we het eigenlijk proces van training en ontwikkeling uit het oog verliezen.

Training in de Krijgskunsten is paradoxaal. We moeten een sterke wil hebben om de Kunst te willen beheersen, maar tegelijkertijd is het juist die wil die ons er van kan weerhouden om ooit volledig te begrijpen wat de Kunst precies inhoud en betekend. De Zen-meester Dogen zei dat Verlichting niet kan worden bereikt zonder een sterke wil om die te bereiken. Hij noemde dit de “Weg-zoekende geest”. Maar hij vertelde ook dat de wil om tot Verlichting te komen het grootste obstakel was op die weg naar Verlichting.
Dogen had ooit een heel moeilijk moment tijdens zijn meditatie, maar verwierf plotseling inzicht toen de meester “Laat je lichaam en geest vallen !” riep naar een priester die naast hem zat. Toegepast op de moderne training in de Krijgskunsten betekent dit dat we moeten afrekenen met de realiteit van het Meesterschap, wat de dagelijkse training is, niet met het concept van “We moeten trainen.”. “We zijn aan het trainen.” is realiteit, “We moeten trainen.” is slechts theorie.

Deze theorie kan verder verduidelijkt worden aan de hand van een vraag die werd gesteld aan meester Dragon Claw, een vermaard Chinees gevechtskunstenaar uit de zevende eeuw. Een student vroeg aan Dragon Claw :”Hoe kan ik echte voldoening vinden in mijn training ?”. Meester Dragon Claw antwoordde eenvoudig : “Een dief die binnenkomt in een leeg huis.”. Het spreekt voor zich dat de student zich weinig raad wist met dit antwoord. “Een dief die binnenkomt in een leeg huis.” betekend dat de dief niets heeft om mee te nemen, geen reden heeft om in te breken en dat er niemand is om hem na te jagen voor het plegen van zijn misdaad. Er eigenlijk totaal geen misdaad gepleegd. Volgens meester Dragon Claw is dit de perfecte mentale staat waarin iemand zich moet bevinden om Krijgskunsten te studeren. De student moet zich volledig laten opslorpen in zijn training, tot op het punt dat er geen onderscheid meer is te maken tussen zijn dagelijkse leven en het meesterschap van zijn Kunst.

Tegenwoordig wil iedereen erg veel, maar niemand weet eigenlijk wat het is dat hij wil. Velen willen trainen in de Gevechtskunsten maar kunnen zich blijkbaar de opoffering van de training niet riskeren zonder dat daarvoor een of andere vorm van verdienste tegenover staat. Als een resultaat hiervan moeten leraars zichzelf en hun school verkopen met behulp van marketinginstrumenten aan studenten die rondkijken op zoek naar Krijgskunsten zoals een huisvrouw zoekt naar de laatste promotie voor wasproducten.
Nog een laatste bedenking bij dit onderwerp : verschillende jaren voor zijn dood werd Zen-meester Sawaki Kodo Roshi geïnterviewd door de nationale Japanse televisie. De interviewer vroeg hem : “Welke voordelen heb je gehaald uit al uw Zen ervaring en verlichting ?”. Sawaki antwoordde : “In 30 jaar van meditatie en oefening heb ik absoluut niets ontvangen.”.
De interviewer was, zoals voorspeld kon worden, met stomheid geslagen.

 

     

Dit is een vertaling uit het boek “KODO- Ancient Ways : Lessons in the Spiritual Life of the Warrior/Martial Artist”, geschreven door Rev. Kensho Furuya. Deze vertaling gebeurde met medeweten van Rev. Kensho Furuya. Om meer te weten over Sensei Furuya kan je terecht op : www.aikidocenterla.com, op de KODO YahooGroup of via e-mail : aclafuruya@earthlink.net . Ik heb geprobeerd de originele teksten zo letterlijk mogelijk te vertalen. Alle schrijffouten of kleine tekstuele aanpassingen om de leesbaarheid te behouden zijn volledig voor mijn rekening. Vragen en/of opmerkingen betreffende deze vertaling zijn altijd welkom op bart.schoonaert@telenet.be.

This is a translation from the book “KODO- Ancient Ways : Lessons in the Spiritual Life of the Warrior/Martial Artist”, written by Rev. Kensho Furuya. The translation was done with his consent. To learn more about Sensei Furuya and his teachings, please visit : www.aikidocenterla.com , or the KODO YahooGroup or via e-mail : aclafuruya@earthlink.net . I have tried to translate the texts as literaly as possible. Any typographical errors or minimal textual modification to increase readability are my own. Questions and/or remarks concerning this translation are more then welcome at bart.schoonaert@telenet.be.

vorige pagina volgende pagina


Wens jij ook jouw visie over of ervaringen met Aikido kwijt in ons forum?
Stuur uw tekst naar de forum-bus.

Enkel teksten waarvan de naam en adresgegevens van de auteur bij ons gekend zijn kunnen worden gepubliceerd, op verzoek kan het artikel anoniem geplaatst worden. De dojo behoudt zich het recht tot weigering van publicatie.
Het opnemen van een artikel houdt niet in dat de dojo akkoord gaat met de inhoud ervan. In geval van citaten en/of vertalingen van reeds uitgegeven materiaal blijft de toezender van het artikel zelf verantwoordelijk voor het respecteren van de auteursrechtelijke bescherming.
Enkel zelfgeschreven teksten komen in aanbod, artikels reeds op het web beschikbaar kunnen worden opgenomen via link naar de betreffende site.

[HOME][TOP]


© 02.11.2004 by Sven De Schryver. email: Aikido-dojo Aikikai Aalter