|
Saigo zei : "Doe je best en laat het resultaat over aan de hemel."
We falen allemaal in de meest cruciale test van het leven. Uiteindelijk zijn we allemaal menselijk.
Onafhankelijk van succes of mislukking, als je echt je uiterste best hebt gedaan, ben je altijd geslaagd.
In alle eerlijkheid, testen zijn betekenisloos. Maar omdat we zelf lui en onzorgvuldig zijn hebben we testen nodig.
De natuur test ons niet omdat de Natuur absoluut is. Mensen testen elkaar omdat we leven in een relatieve wereld.
De natuur lijkt ons alleen maar te testen omdat we Natuur willen interpreteren in relatieve termen.
Net als de natuur heb ook jij de oneindige mogelijkheid om alles te doen. Je vergelijkt je echter met anderen,
dat is de reden dat je je zo beperkt voelt.
|
|
De Test der Tijd
(Tests of Time)
Testen zijn altijd al een duidelijk gedefinieëerde vorm van evaluatie geweest voor de resultaten van
training. Niettegenstaande is de vorm van testen die heden ten dage wordt gebruikt duidelijk
geëvolueerd en compleet anders dan de manier die werd gebruikt in vroegere tijden.
In de 16de eeuw moest Ito Ittosai Kagehisa, de oprichter van de Ito zwaarkunst school, beslissen
over de opvolger van de school. De beslissing ging tussen twee van zijn topstudenten. Hij onderwierp
hen aan een ultime test, een duel tot de dood, en ongelukkig genoeg won de meest kwaadaardige van de
twee studenten overtuigend.
Een andere bekende Meester wilde de kennis van zijn drie zonen evalueren en onderwierp hen aan een
heel ongewone test. Hij plaatste een klein balletje, delicaat balancerend, bovenop de smalle richel
boven de deur van zijn privévertrekken en riep zijn zonen bij hem. De jongste zoon kwam het eerst
binnen. Terwijl hij de deur opende om binnen te komen, viel het balletje en raakte hem op zijn hoofd.
En alhoewel hij compleet verrast was, was hij toch nog in staat zijn zwaard te trekken en het
balletje in twee te slaan vooraleer het de grond raakte.
De test werd herhaald voor de tweede zoon.Toen hij de kamer binnenkwam slaagde hij erin het balletje
op te vangen. De derde zoon, echter, opende de deur heel voorzichtig, verwijderde het balletje van
de richel, legde het voorzichtig op de vloer, ging zitten, paste zijn houding aan en wachtte kalm
op de vraag die zijn vader voor hem had. De vader berispte de jongste zoon voor zijn gebrek aan
training. De tweede zoon werd aangemoedigd om zijn trainingsinspanningen te verdubbelen en de derde
zoon werd gefeliciteerd voor zijn grote kennis en hij erfde uiteindelijk ook de school.
De Ultime Test
Soms komt de ultime test niet van onze leraar maar van onze gelijken.
Saigo Takamori was één van de
grote krijgers gedurende de 19de eeuwse strijd om de heerschappij van Tokugawa te beëindigen en
Keizer Meiji terug aan de macht te brengen. In zijn jeugd als page bij een machtige feodale heer in
de Satsuma provincie gaf hij al blijk van groot talent, moed en kennis in de krijgskunsten. Dit
zorgde natuurlijk voor grote jaloersheid onder zijn gezellen en zij besloten hem te testen op zijn
moed.
Na een order van zijn heer was Saigo op weg door een lange gang in het kasteel met boven zijn hoofd
een dienblad met daarop de namiddag-thee voor zijn heer. Natuurlijk werd de thee altijd geserveerd
in de favoriete theepot van de heer, een onschatbaar kostbare antieke pot uit China die “Het oog van de Hemel”
werd genoemd. Plotseling werd Saigo overvallen door zijn mede-pages in de hoop dat hij de theepot
zou laten vallen, dat de pot zou breken en dat Saigo in de problemen zou komen met zijn heer. Toen
de andere pages te voorschijn sprongen, bewoog Saigo zich kalm naar het einde van de gang, plaatste
het dienblad en de theepot op een veilige plaats, stond op en draaide zich naar zijn opponenten en
zei : ”Jongens, jullie deden me wel schrikken! OK, laten we het dan nu uitvechten.”
De Test met de emmer water
De meest ongebruikelijk test was gekend als de “test met de emmer water”. Een leraar die geen
nakomelingen had wilde beslissen welke van zijn leerlingen het meest geschikt zou zijn om hem op te
volgen. Na een tijd kon hij de lijst beperken tot drie kandidaten maar de beslissing was nog steeds
erg moeilijk. Uiteindelijk vroeg hij alle drie studenten 's morgensvroeg langs te komen op
het achtererf van zijn huis. Daar legde hij hen uit dat ze zouden worden onderworpen aan een erg
ongewone test en dat diegene die uiteindelijk de test goed zou afleggen zijn opvolger zou worden.
De studenen waren, natuurlijk, erg opgewekt en enthousiast over dit voorstel.
Elke student kreeg een emmer en voor elk van hen werd een grote watertank geplaatst. De leraar
legde uit dat diegene die er het eerst in zou slagen de tank volledig te vullen met water uit de
nabijgelegen bron de proef zou winnen. Na het startsignaal renden ze alle drie zo snel mogelijk met
de emmer naar de bron. Tot hun grote verbazing echter merkten ze bij het
vullen van het vat het water er onderaan meteen uitliep. Toen ze in de vaten keken merkten ze tot
hun verbazing en woede dat de vaten helemaal geen bodem hadden. “Wat een hopeloze test”, dachten ze
met z'n allen. Maar toch besloot iedere student de leraar een plezier te doen en zo waren ze een
volledige dag en nacht bezig met het vullen van de bodemloze vaten. Op de morgen van de tweede dag
kwam de leraar langs om de resultaten te inspecteren en verklaarde dat ze allemaal hadden gefaald
aangezien geen enkele van de vaten tot de top waren gevuld met water.
De studenten protesteerden boos en uiteindelijk gaf de leraar toe en zei : “Ik ben bereid om
iedereen nog een kans te geven. Kom morgen allemaal terug.”
Iedereen kwam de volgende morgen
terug. Net als de dag ervoor werden de vaten voor hen gezet. De leerlingen controleerden onmiddelijk
de vaten en merkten dat er dit keer wel degelijk een bodem in zat. Ze waren gerustgesteld. Tot hun grote
verbazing merkten ze echter dat ditmaal de emmers die ze moesten gebruiken om de vaten te vullen
geen bodem hadden. Het was al vernederend genoeg om te proberen een bodemloos vat te vullen, nu
moesten ze ook nog bodemloze emmers gebruiken ! Hoe kan iemand water dragen in een emmer zonder
bodem?
Twee studenten wierpen hun emmers weg en vertrokken teleurgesteld. De derde studen besloot om de
instructies van zijn leraar op te volgen, begon de emmer neer te laten in de bron en bracht de emmer naar
het vat. En alhoewel een bodemloze emmer niet veel water kan bevatten bleven er telkens toch enkele
druppels aan de rand van de emmer kleven en belandden zo toch in het vat. Na een grote inspanning,
druppel per druppel, raakte het vat toch vol met water. Hij werd dan ook gekozen als opvolger en was
inderdaad ook de beste keuze.
Tegenwoordig beoordelen leraars normaal gezien de training van de leerling. Vroeger beoordeelden de
leraar meer de capaciteit van de leerling om te trainen. Een student zonder de nodige ingesteldheid
voor de training is net als het bodemloze vat. Hij houdt er niets van bij. Een student met de juiste
ingesteldheid, zelfs al wordt hij gevoed met een bodemloze emmer, behoud toch het kleinste stukje
kennis, een paar druppels per keer, en kan uiteindelijk het Meesterschap bereiken.
Jaren terug hadden leraars slechts weinig studenten en vaak plaatsten ze al hun vertrouwen in die
ene speciale student. En net daardoor bleven de oude Meester de karakters van hun studenten zo
kritisch testen.
Elke student bereikt een zeker niveau van Meesterschap en begrip voor zijn kunst die lichtjes verschilt
van die van zijn leraar. Uiteindelijk kan de student zijn eigen weg gaan maar tegelijkertijd is het
belangrijk om de eeuwenoude tradities, die ervoor zorgden dat er een juiste omgeving en een vruchtbare
grond werden gecreëerd waarin de student kon groeien en volwassen worden, te cultiveren. Dit is hoe
het werd gedaan in vroegere tijden.
|
Aikido-dojo Aikikai Aalter - Forum
