|
Wie was het ook weer die zei : "Kracht vereist discipline" ? Dit is zowel in het Oosten als het Westen gekend uit Oude tijden.
We zouden "ki" moeten begrijpen als een essentieel onderdeel van ons leven. Veel mensen willen "ki" begrijpen omdat ze denken dat dit een eenvoudige manier is om kracht te begrijpen.
Zij die "ki" oefenen, begrijpen "ki".
Sommigen gebruiken ki om show te geven of indruk te maken op anderen. Dat is geen "ki". Dat is enkel dwaasheid.
Morihei Ueshiba, de stichter van het aikido, was waarlijk een groot Meester. Voor hem is "ki" iets natuurlijks.
|
|
De Kracht is reeds in jezelf
(The Power Is Already Within You)
Wat is ki ? Tegenwoordig lijkt iedereen wel een antwoord te hebben op deze vraag, maar ik denk dat slechts weinigen de vraag echt beantwoord hebben.
De term “ki” werd populair met de aankomst van aikido in de Verenigde Staten tijdens de late jaren 1950. Sindsdien is het een term waarnaar elke
Krijgskunst wel refereert. Tegenwoordig vinden we de term zelfs niet enkel terug in de Krijgskunsten maar ook in sportkringen. In het algemeen
vertalen mensen ki als “levensenergie”, “energie”, “levenskracht”, “natuur”, “geest” of “geesteskracht”. We horen er meestal over als referentie
naar het idee dat lichaam en geest samenwerken.
De term is ook populair in tai chi chuan. Chi is de chinese uitspraak van “ki”, of vice versa. De chi in tai chi chuan is eigenlijk een onderdeel
van tai chi, wat verwijst naar “het Grote Ultime” of “natuur”.
Het Chinese ideogram (kanji) voor ki is opgebouwd uit vier radicalen of tekens. Het karakter is opgebouwd uit de tekens voor “rijst” en “gas”.
Het is net als de opstijgende stoom die wordt gevormd bij het koken van rijst. Stoom, zo dachten de oude Chinezen, lijkt wel te bestaan in een
half fysieke, half andere staat.
Oorspronkelijk had ki niet de mentale kwaliteiten die er tegenwoordig aan worden toegekend. De stichter van het orthodoxe neo-Confuscianisme,
Chu-shi, definieerde ki als “ri” : de orde of rede van de natuur. Ki was de essentie die zorgde voor de orde of de stroom van de natuur. Ki werd
ook geďnterpreteerd als “vorm”. Vorm was, voor de vroegere confiscianisten, de externe expressie van de essentie van de natuur, de expressie van
de wetten van de natuur.
Een van hun traditionele gezegden luidt : “Bij het vormen van het handvat van een bijl is het voorbeeld nooit ver weg.”.
Maar wat kunnen we nu gebruiken als voorbeeld of gids voor het vormen van een handvat van een bijl ? Onze hand, natuurlijk. Het handvat moet min
of meer comfortabel aanvoelen in onze hand en net dat bepaald, min of meer, de vorm van het handvat van de bijl. Het idee dat alles een
natuurlijke vorm heeft, alles zijn plaats heeft in de natuur, dat is de theorie van ki.
In de moderne Krijgskunsten in dit land wordt “ki” vooral geďdentificeerd met “geest”. We zien deze tendens echter niet terug in het Oosterse
denken. In het Oosten wordt de geest meer geďdentificeerd met onszelf, ons ego en met wat beschouwd wordt als het “ik”. Ki wordt meer gelinkt aan
dat deel van onszelf dat zorgt voor onze verbondenheid met de natuur. Alhoewel we zelf levende organismen zijn binnen de natuur, is ki net datgene
wat voordehandliggend kan omschreven worden als de link tussen ons en het universum.
Waar mensen, inclusief aikidokas, moeite mee hebben in de omschrijving van ki is het misverstand dat ki zou kunnen beheerst worden door de geest.
Dit is hetzelfde als zeggen dat we mentaal de natuurlijk stroom van water kunnen beheersen. We kunnen de richting van het water veranderen, we kunnen
druk uitvoeren op water en we kunnen water opvangen, maar we kunnen het niet mentaal controleren. Water stroomt, bevriest, smelt en komt naar
beneden volgens zijn eigen natuur en omgeving. Ki gedraagt zich op een vergelijkbare manier.
Een aikido-student uit het Middenwesten schreef me onlangs en vertelde dat hij moeite had om “zijn ki te verlengen” zoals zijn leraar hem had
geleerd. Hij leek erg vertrouwd te zijn met de clichés van “centreren”, “ki” en “energie”. Ik schreef hem terug dat hij de theorie van ki wel
begreep maar dat hij nog niet doorhad dat de realiteit van ki altijd natuurlijk stroomde. Het is niet iets wat we kunnen controleren; het is een
natuurlijk proces binnen onszelf, net zoals ademen. We kunnen ki niet controleren maar we kunnen binnen onszelf wel de ideale situatie creëren
waardoor ki beter gaat werken. In het Japans is het woord voor ziekte byoki, wat leterlijk betekend dat ki is gestopt of dat ki is bezoedeld.
Werkelijke gezondheid in ons dagelijks leven en werkelijke kracht in onze Krijgskust-training betekent dat ki altijd vrij door ons kan stromen.
Het is niet iets dat zomaar kan worden af- en aangezet als een kraantje water.
Sommige mensen zijn geobsedeerd door de “machtige kracht” van ki. Maar wat is dat nu eigenlijk ? Misschien zullen sommigen onder ons binnen onze
Kunst ooit de hoogte bereiken van mensen als Morihei Ueshiba, de stichter van het aikido, maar voor de meesten onder ons is het misschien beter
onszelf te beschouwen als normale, alledaagse mensen. Ik herinner me mijn jonge dagen toen ik trainde in Japan. Het was net na het overleiden van
O-Sensei dat iemand opmerkte : “Het is mogelijk dat er ooit mensen in de Krijgskunsten komen die dezelfde genialiteit hebben als O-Sensei, maar ik
betwijfel of er ooit iemand zal zijn die even hard traint als hij deed.”.
Hoe werkt ki in ons dagelijkse leven ? Dit is iets dat we, als we beginnen zoeken naar het antwoord, nooit zullen vinden; als we echter de dingen
gewoon laten gebeuren zoals ze verondersteld worden te gebeuren zal ki altijd manifest aanwezig zijn.
Als we hard werken, ijverig trainen in de Krijgskunsten en zo eerlijk mogelijk leven, zal onze natuurlijk ki sterk werken. Het geeft ons de kracht
om de vele obstakels in ons leven te trotseren. Als we gaan proberen ki te vatten in woorden of het uit te leggen met onze beperkt begrip, werken
we met iets anders. Dat is werken met ons ego, geen ki.
Vele aikidokas vergeten vaak, in hun pogingen om ki een definitie te geven, dat er geen beweging, geen aktie is zonder ki. We kunnen geen
onderscheid maken tussen bewegingen met of zonder ki. Wanneer we onze ki toelaten om vrij zijn weg te gaan zonder er veel aandacht aan te
besteden zullen we merken dat onze ki op zijn sterkste is.
|
Aikido-dojo Aikikai Aalter - Forum
